Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν


Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου

Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλά τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτά τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι' απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω

Γιάννης Αγγελάκας
Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; 1999

3 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Απόλυτα καθηλωτικό....

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου αρέσει, Κάκια. Ένα διάστημα ήταν «το ποίημα που διανυκτερεύει» και ίσως το ξαναβάλω εκεί πάλι.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τρομακτικό,σαν δυό μάσκες.Τραγωδία κωμωδία.Πως ηρεμούν όταν πιάνουν αυτά τα γραμμένα χαρτιά!
Το πριν,αυτων που θα ρθουν μετά.
Κικη Ματέρη