Πρώτη Φεβρουαρίου σήμερα και η πρώτη
βροχούλα του μήνα μαζεύει ήσυχα-ήσυχα
τα νερά της στη βεράντα. Στάλα-στάλα
μέσα σ' ένα χρόνο είδα την επιθυμία
να γίνεται έκσταση, την έκσταση πίκρα
κι απογοήτευση, τα επί πολύ ποθούμενα
αμελητέες αναμνήσεις, το πάθος να κατα-
ποντίζεται σε μια πίστωση χρόνου που
χορηγήθηκε ευπροσήγορα κι ανέμελα,
τις υποσχέσεις για μια βέβαιη επιτυχία
να μετατίθεντα συνεχώς στο άμεσο μέλλον,
τα θαυμαστικά να γίνονται ερωτηματικά :
όπως καθρεφτίζονται ανάποδα σήμερα
τα κάγκελα πάνω στα νερά της βεράντας.
Σωτήρης Παστάκας
από το ποιητικό βιβλίο Ύποπτος φυγής, αυτο-ανθολόγηση
48 ποιημάτων (1980 - 2010), 2010 με μετάφραση στα
αγγλικά του Γιάννη Γκούμα
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Τι μαγικό πράγμα η βροχή τελικά.
Ευλογία και κατάρα μαζί.
Σε υπνωτίζει όταν ασφαλής την κοιτάς μέσα από το παράθυρο.
Σε κάνει να φιλοσοφείς ακούγοντάς την.
Σε μελαγχολεί όταν διαρκεί πολύ.
Σε τρομάζει τις ώρες που αγριεύει.
Σε καταθλίβει όταν αφεθείς.
Σε εκνευρίζει όταν σε πετύχει στο δρόμο δυστυχή.
Η μουσική της όμως σε συνεπαίρνει...
http://www.youtube.com/watch?v=R4ywCBarWJc
ΥΓ1. Ωραίος ο Παστάκας.
ΥΓ2. Πώς είστε, poet, my poet?
κ.κ.
Ομολογώ ότι φοβήθηκα προς στιγμήν μήπως σε χάσαμε, σχεδόν ανώνυμη φίλη μου κ.κ. Και με δική μου ευθύνη μάλιστα.
Λοιπόν σε θέματα βροχής είναι ειδικός παιδιόθεν. Βλέπεις γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πλατεία Δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης, μια απέραντη αλάνα που τη θέριζε ο βαρδάρης και την έλουζε η βροχή τον χειμώνα. Το τι βροχή έχω δει μόνος στο σπίτι με τη μύτη κολλημένη στο τζάμι της μπαλκονόπορτας είναι άλλο πράγμα.
Και βέβαια είναι όλα αυτά που λες και μερικά ακόμη. Ωραίος ο Παστάκας και νομίζω ότι είχε τα γενέθλια του μια από αυτές τις μέρες, οπότε δέχεται και ευχές.
Όσο για μένα, ε, είμαι όπως ο κάθε ποιητής. Θλιμμένος και αποφασισμένος (να χαμογελάω). Καλό βράδυ, γλυκιά μου.
Δημοσίευση σχολίου