Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Το μέλλον με πόσα δάκρυα γράφεται;
















Τα ποιήματα δεν γράφονται στο χαρτί
χαράζονται πάνω σε πλάκες πεζοδρομίων
ακούγονται στις αγορές
ποδοπατιούνται στις διαδηλώσεις
απλώνονται σε κείνες τις μακρόστενες ταινίες που
εμποδίζουν τη διέλευση
ή εφιστούν την προσοχή στο κενό

Τα ποιήματα τραγουδάνε την άνοιξη
τρομοκρατούνται στη θέα του χειμώνα
πέφτουν σε λήθαργο γιορτές και πανηγύρεις
παζαρεύονται στις Αγορές
σταυροκοπιούνται μπροστά στο απρόσμενο
για να σκύψουν ξανά και ξανά το κεφάλι

Απόμαχα ξυλιασμένα εγκαταλειμμένα
τρέμουν τις Κυριακές στις αποβάθρες
χειρονομούν στα γήπεδα λένε συνθήματα στις συγκεντρώσεις
κι ύστερα κλείνουν το γόνυ τους ευλαβικά στη μοίρα

Ηττημένα δίχως να δώσουν μάχη
κάθονται και προσμετρούν απώλειες
αραδιάζουν στατιστικές αποστηθίζουνε ειδήσεις
ανά 18 ώρες μία αυτοκτονία
κάθε σαράντα πέντε λεπτά νέα απόπειρα
ένα απολυμένος το εικοσιτετράωρο 
κάθε μισή ώρα ένας άστεγος ψάχνει σε σκουπίδια
ένας ακόμη άνεργος τη μέρα
χιλιάδες οι πλειστηριασμοί το μήνα
στο κόκκινο του αίματος τα δάνεια
εκατοντάδες τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια
δισεκατομμύρια οι απλήρωτες επιταγές
που σφραγίζονται μαζί με τη ζωή μας

Αλήθεια, Το μέλλον μας, με πόσα δάκρυα γράφεται; 

Κώστας Κρεμμύδας
από τη συλλογή Σαντιγκάρ, 2013

2 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Όσο το καλοσκέφτομαι, τόσο μου αρέσει και στα τρία ποιήματα η οπτική του Κώστα Κρεμμύδα.
Ασυνήθιστα ωραία και βαθιά πολιτική ποίηση, με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Άρα, και ουμανιστική στον πυρήνα της. Κάτι που το έχουμε μεγάλη ανάγκη στην απάνθρωπη εποχή μας.

Poet είπε...

Είχα παρατηρήσει πριν 2-3 χρόνια, Κική μου, ότι θα έχουμε μια αναγέννηση της «στρατευμένης ποίησης» ή «κοινωνικής ποίησης» ή «ποίησης της κοινωνικής αγωνίας». Δεν ήταν φυσικά δύσκολο να κάνει κανείς αυτή την πρόβλεψη με την πολύπλευρη βαθιά κρίση που περνάμε.

Η ποίηση βέβαια ωριμάζει σε μυστικά εργαστήρια της ψυχής στον δικό της χρόνο, που συχνά δεν συμβαδίζει με τα γεγονότα («το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο για να γεννηθεί»).
Χαίρομαι που τα κοινωνικά γεγονότα δεν άργησαν καθόλου να εμπνεύσουν τον Κώστα Κρεμμύδα και μάλιστα με τρόπο ωραίο και δυνατό.