Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Το μεγάλο ποίημα

Ήξερε πάντα ήταν παιδί
μιλούσε με όνειρα
οι λέξεις του σμήνη πουλιών πλοηγοί ατραπών
ανέπνεε τη στάχτη των προγόνων του
προδομένος στη συνωμοσία του σύμπαντος
ήξερε
έτσι γράφεται το μεγάλο ποίημα
η ζωή αντικατοπτρισμός της νιότης ενός άλλου κόσμου
η κάθε μέρα που περνά αθάνατη
και δε γυρίζει πίσω.

Η αιωνιότητα βουτά στο κενό και τινάζεται
όπως ο μουσκεμένος σκύλος στο νερό
χαίτες γαλαξιών αινιγματικοί κονιορτοί του έρωτα
σαν κάτι από παλιά να 'χε πολύ πονέσει.

Στο εφήμερο περιθώριο της ροής
ο άνεμος θα συνοδεύει πάντα
αδιάφορες ιστορίες ταξιδιωτών.

Ήξερε πάντα
ένα παιδί γεννημενο από ουτοπίες.


Βασίλης Φαϊτάς
από τη συλλογή Στο καφέ «Εντροπία», 2017


Δεν υπάρχουν σχόλια: