Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Λεπτομέρεια

Καθηλωμένη μπροστά στον καμβά
με το λευκό να σε γδύνει, 
τακτοποιείς το κραγιόν στο καθρεφτάκι.
Ακολουθεί η κάθοδος των σωμάτων,
τα φιλιά εκείνη την Άνοιξη
στο πάρκο με του ερωδιούς.
Ακούς τα σκυλιά
πώς αλυχτούν στη γέφυρα
πάνω από το ποτάμι, ναι, 
αυτός ο θρήνος φτάνει
μέχρι τη δική μας πόρτα.
Αναζητούν σαστισμένα
μια πατρίδα,
ένα χάδι. 
Ποιος όμως 
μπορεί να εγγυηθεί
την πολυτέλεια της αφής;

Αναστασία Παρασκευουλάκου
από τη συλλογή Λευκός καμβάς, 2017


Δεν υπάρχουν σχόλια: