Θέλω να είσαι στραμμένος με την πλάτη σου σε μένα
Όταν στην αγκαλιά μου σε κρατώ και όταν σε φιλάω
Έκθετη σε μένα να την ιχνηλατώ με την ανάσα μου,
Και πάνω της καυτό να ξεχύνομαι νερό θαλασσινό
Με απληστία προσηλώνομαι στις ωραίες γραμμές
Και στων μυώνων σου τις ανεπαίσθητες συσπάσεις
Στους ώμους τους στητούς και στον αδρό λαιμό
Που στιβαρά κρατάει το ωραίο κεφάλι
Η ωραία σου πλάτη
Γοητευτική και με αγαλματώδη ευπρέπεια
Στενεύοντας, σμιλεύει την ερωτική σου μέση
Και απαλά, ως πύλη απέριττη ανοίγει
Και στους σφιχτούς απλώνεται γλουτούς
Για ν' αγκυροβολήσει αρμονικά στα λαξεμένα πόδια
Που, ως ακμαία κλαδιά, βαστούν ακέραια
Την αίγλη των καρπών της ρώμης σου
Σε αυτάρεσκη πληρότητα
Σοφία Πόταρη
από τη συλλογή Δηλητήριο σε μέλι, 2016
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου