Διδασκαλία Ογδόη

Να αφήνεις πάντα ένα ψίχουλο
Για το τρυγόνι.
Το σπουργίτι θα το βρει οπωσδήποτε. 
Θα του το κλέψει.
Να αφήνεις μια γωνιά στο χτήμα σου
Αθέριστη, για τον ζητιάνο
Και τον διαβάτη.
Να αφήνεις ένα τριαντάφυλλο 
Στον κήπο σου μοναχικό
Για τους ξένους
Που θα περάσουν
Και θα το μυρίσουν.
Κι αν κάποιος το κόψει,
Να τον ευλογήσεις. 
Να αφήνεις πάντα μια γωνιά
Στην καρδιά σου
Για τον μετανάστη.
Σε φόβο βρίσκεται
Κ' αγωνία.
Και θα χρειαστεί την εστία
Για να ζεσταθεί. 
Για να θυμηθεί
Το δικό του παραγώνι. 
Να ελεείς και να ελεείσαι. 
Να αφήνεις να σε κλέβουνε
Σα να δανείζεις αγαθά
Που ούτως ή αλλως
Δεν ήτανε ποτέ δικά σου
Και δεν θα τα πάρεις ποτέ
Μαζί σου, όταν φύγεις. 
Να συγχωρείς
Για να σε συγχωρέσουνε
Να βολεύεις τα αβόλευτα
Για να ευχαριστηθούνε όλοι.
Να αποφεύγεις να ενοχοποιείς.
Έτσι δεν θα χρειαστεί να κατηγορείς
Τον εαυτό σου. 
Αν σπρώξεις κάποιον άνθρωπο
Στο γκρεμό, τότε θα δεις έντρομος
Το δικό σου σώμα να πέφτει.
Είμαστε όλοι Ένα: Σταγόνα στον 
     Ωκεανό. 

Κωνσταντίνος Μπούρας
από τη συλλογή ΤΡΙΑ ΑΛΦΑ, ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΚΙ ΈΝΑ ΩΜΕΓΑ, 2017