Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

παράδεισος

σημάδεψα τις πέτρες και τα χρώματα
πάλι τον κήπο σου περιέγραφα να ξέρεις
κι ήταν τα  ξημερώματα στις τέσσερις
ώρα βαθιάς περίσκεψης σαν
σεργιανούν όνειρα τα ακάθεκτα πυκνά
ανοιγοκλείνουν αρχαίες πόρτες

σε βρήκα εκεί πάλιν εκεί
στο κέντρο παραδείσου ακραιφνούς όπου
πουλιά ευφάνταστα σύραν φωνή
μες στα πυκνά φυλλώματα πλαγίων δέντρων

κρυμμένη στης αυγής το ψήλωμα
ψιθύρισα στ' αυτί σου την αλήθεια

ένα πολύχρωμο γιοφύρι ολόρθο αναδύθηκε
(τα ερείσματά του άδηλα όπως πρέπει)

έπειτ' ανέβηκε ένα ήλιος μάταιος
έλιωσε το γιοφύρι κι απ' ανάμεσα
πικρά βουνά με όλα τα αγρίμια τους
μεσοστρατίς μου πάγωσαν το αίμα

μένω τυφλό παιδί σε δανεικό παράδεισο 
κι ούτε φοβάμαι πια μην ξημερώσει


Κατερίνα Κούσουλα
από τη συλλογή Θαυματουργή πλην έρημος, 2018


Δεν υπάρχουν σχόλια: